Op een avond in oktober 2020 werd met spoed Kiludi binnengebracht, een jonge vrouw van 16 jaar. Ze was ongeveer 20 weken zwanger en volgens de familie had ze thuis meerdere convulsies (stuipen) gehad.
Ze was nu nauwelijks aanspreekbaar. De werkdiagnose was zwangerschapsvergiftiging. Echter, haar bloeddruk was normaal en in de urine zat geen eiwit; ongebruikelijk voor zwangerschapsvergiftiging. Nadat we haar behandeld hadden was mijn werkdiagnose nu bloedvergiftiging. Dit afgaande op het bloedbeeld en ook omdat de bloedtest voor syphilis positief was. We zijn toen gestart met een breedspectrumantibioticum en ze knapte geleidelijk gelukkig op. Ook werd aan hersenvliesontsteking gedacht op basis van syphilis. Op de echo bleek dat het kindje van 20 weken nog leefde.
Na een paar dagen werd ze overgeplaatst van de kraamafdeling naar de gewone vrouwenafdeling. Aanvankelijk bleef ze opknappen. Op de avondronde van 6 uur die Goodluck en ik samen deden, bleek ze opeens enorme buikkrampen te hebben; het bleken weeën te zijn . We hebben haar snel naar de verloskamer gebracht waar ze beviel van een dood kindje…
Helaas bleef het daar niet bij. Haar buik werd per dag steeds dikker als gevolg van vocht (ascites) en ook hield ze vocht vast in de benen. Ze ontwikkelde ook geelzucht en werd steeds benauwder. Het aanvullende lab. onderzoek toonde een leverontsteking aan alsmede een toenemend nierfalen. Ze bleek ook lokale medicijnen (kruiden) te hebben gehad… Ze werd steeds benauwder ondanks toegediende medicatie en het weghalen van 1.4 liter vocht uit de buik.
Uiteindelijk hebben we haar doorverwezen naar het KCMC (Kilimanjaro Christian Medical Centre) in Moshi waar ze eventueel gedialyseerd kon worden. Een leverbiopsie kan nergens worden gedaan in Tanzania. Een enorme kostenpost voor de familie.. Na follow-up bleek dat ze haar baarmoeder om onbekende reden verwijderd hebben en is ze op 11 november overleden.
Heel triest.
Het is als tropenarts soms heel moeilijk om een goede diagnose te stellen en een goede behandeling te kunnen starten. Een heel complex ziektebeeld dat mijns inziens ook in Nederland een moeilijke casus zou zijn, alleen buigt zich dan een heel team van specialisten over de patiënt.